بیماری لکوز از جمله بیماریهای با
اهمیت در دامداریهای متراکم می باشد.این بیماری گسترش جهانی داشته و اغلب در
گاوهای بالغ سه سال به بالا مشاهده می شود.چون ویروس لکوز گاوی در لنفوسیت ها قرار
داشته و ندرتا ویروس آزاد است، انتقال سلول های آلوده به دام حساس برای ایجاد
بیماری ضروری است و معمولا بیماری از طریق انتقال خون آلوده، مصرف آغوز یا شیر
آلوده و انتقال از طریق جفت در دوره آبستنی از دامی به دام دیگر منتقل می گردد.
این بیماری سبب ایجاد تومور در
بافتهای لنفاوی مانند تیموس یا طحال و عقده لنفاوی و نهایتا نشانیهای بالینی
متفاوت (از قبیل کاهش اشتها، کاهش تولید شیر، عدم تعادل، ضعف عضلانی، زمین گیری،
نارسایی قلبی و ...) بر اساس محل ایجاد تومور می گردد.
گاوهای آلوده ای (سرم مثبت ) که
نشانیهای بالینی لکوز را نشان نمی دهند در تمام طول عمر توانایی انتقال ویروس را
از طریق لنفوسیت های آلوده دارند.این نوع گاوها منبع بالقوه عفونت برای گاوهای
حساس دامداری می باشند باید توجه داشت که ویروس لکوز گاوی هرگز از بدن دام حذف نمی
گردد و گاو سرم مثبت یک منبع بالقوه عفونت برای گاوهای حساس گله خواهد بود.
در حال حاضر هیچ درمان شفابخشی و هیچ
واکسنی برای محافظت در مقابل بیماری وجود ندارد و برای کنترل لکوز گاوی به کاهش
انتقال خون توسط روشهای با دخالت انسان یا به واسطه تماس فیزیکی میان گاوها نیاز
دارد و توصیه های بهداشتی ذیل جهت جلوگیری از گسترش بیماری در گله باید به اجرا
درآورد.
1- استفاده از سرسوزن های استریل
انفرادی در تزریقات و خونگیری.
2- شروع اجرای واکسیناسیون از دام های
جوان به دام های بالغ.
3- شستشو و ضدعفونی وسایل خاکوبی، پنس
تکه برداری و سم چینی در فاصله عملیات روی دام.
4- استفاده از شاخ برهای الکتریکی و
یا ضدعفونی وسایل شاخ بری در فاصله عملیات روی هر دام.
5- استفاده از دستکش مامایی به طور
انفرادی برای هر دام در عملیات توشه رکتال و تلقیح مصنوعی.
6- استفاده از وسایل قابل ضدعفونی در
عملیات سخت زایی و زایمانها.
7- تغذیه گوساله ها با شیر جایگزین و
یا شیر و آغوز پاستوریزه شده.
8- کنترل حشرات به منظور به حداقل رساندن
انتقال خون توسط حشرات خونخوار.